کرب وبلا
01 آذر 1393 توسط باباخانلو
سال 61 هجری است و کاروانی به راه افتاده ، کاروانی که مقصدش معلوم و نهایتش مقدر است ، کاروان دار حسین(ع) است و سالاری آنرا عباس(ع) برعهده دارد. چه دلها که در طول تاریخ حسرت دیدار این کاروان به جان کشید و آرزوی شنیدن گامهایش را به اشک سپری کرد ، روضه ی این کاروان را جبرائیل خوانده و سینه اش را از آدم تا خاتم زده اند. اشک ، جریان مداوم گونه هایی است که خدای حسین(ع) شیندن نامش را بر آنها حلال کرد .